Het is bijna zover

Nog een weekje en dan gaan we met een camper op weg naar Scandinavië. Een rondreis vanaf Nederland, door Duitsland, Zweden, Noorwegen, Denemarken en dan weer terug via Duitsland naar Nederland. Met een camper dus. Los van het feit dat er twee boottochten geboekt zijn, waar we op een bepaalde dag op een bepaald tijdstip moeten zijn, is de reis verder nog nader te bepalen. En is deze afhankelijk van hoe vlot het rijdt (denk aan allemaal kleine haarspeldbochtjes), hoeveel zon, regen, sneeuw we tegen gaan komen en hoe leuk een peuter het vindt om lang in een camper te zitten.

Maar dan even over de voorbereidingen. Ondanks het losse reisscheima vereist zo’n vakantie best wat planning. En het is dan ook volledig aan Vincent te danken dat wij op tijd een camper hebben laten vastleggen voor augustus/september 2019 aan het einde van zomer 2018. Ja je moet op tijd bedenken dat je zoiets wilt. En dan is er niet alleen de voorbereiding wat betreft het boeken van de camper, die boottochten regelen, zorgen dat je al je andere camping gerei gereed hebt (wat neer komt op in deze laatste week nog even campingstoelen, tafeltjes, extra rompers, slaapzakken etc. scoren) en alle gadgets inpakken die een peuter nodig heeft (en dat is nogal een waslijst). Maar vooral ook mentale voorbereiding van onze kleine gup (die dat wel nodig heeft :)). Zodat hij niet helemaal van slag is op het moment dat wij met zo’n giga bakbeest thuis komen en zeggen: kom daar gaan wij de komende drie weken mee op stap.

Foto van het bakbeest waar we mee op stap gaan.

(voor de diehard camper nerds, hierbij de link naar de camperverhuurder, waar nog meer detail foto’s, ook van de binnenkant te bewonderen zijn: http://verhuur.dejongrecreatie.nl/unit/hymer+buscamper/sierra+nevada+81/3083)

Nee dat vraagt zekere aandacht. Maar ik moet zeggen dat we daar toch aardig in geslaagd lijken, aangezien hij bij de kinderopvang op de vraag: Benjamin ga jij nog op vakantie? als antwoord geeft: “Ja, naar Noorwegen, met de camper en daar gaan we in slapen en eten.” En hij een mini campertje heeft die hij mee naar bed wil nemen en nu werkelijk alle campers, caravans en busjes aanwijst en daar enthousiast het woord “camper” bij roept.

En dan ook nog deze blog. Een experiment. Nu vanuit huis lijkt het ons leuk om wat berichtjes, foto’s en dergelijke te bundelen, vooral voor ons eigen plezier en voor diegene die het leuk vindt om ons avontuur te volgen. Misschien hebben we daar straks helemaal geen zin meer in en blijft het bij deze eerste – veel te uitgebreide – startpost. Dat is ook prima. Maar wie weet lukt het ons om een keer in de zoveel dagen er wat op te zetten en dan zien jullie onze verhalen wel verschijnen.

Kortom, nog even overgave aan de inpakstress, afrondingen van het werk en als het lukt het huis opruimen en dan volgt de volgende post als wij onderweg zijn met ons tijdelijke huis op wielen.

Wij hebben er zin in!
Vincent, Iris en Benjamin