Dag 7 - 30 augustus - In Olympische voetsporen

We gaan de zon achterna.

Van tevoren hadden we wel een beetje bedacht waar we heen zouden willen tijdens onze reis. Er zijn boeken aangeschaft en internet afgestruind. Dat draagt bij aan de feestvreugde vooraf, maar nu in de praktijk maken we daar verder weinig gebruik van. Hiervoor zijn een aantal redenen: met een gup doe je nou eenmaal wat andere dingen dan allemaal staan beschreven in die mooie toeristenboeken en zijn reisafstanden wat beperkter (zie eerdere beschrijvingen van de gevolgen van een te lange reisduur en de voorkeur voor activiteiten die speeltuinen bevatten). Daarbij blijkt menig wandelpad iets minder buggyproof - ondanks dat wij een mountain buggy hebben, die het zeer goed doet in ruig gebied. Maar wanneer weggetjes stijl omhoog gaan met een heel smal paadje of worden afgezet met hekken, dan wordt het toch wel lastig. Het zou natuurlijk kunnen zonder buggy, maar een loslopende peuter loopt dan weer heel traag, waarbij je aan een klein stukje pad weer genoeg hebt, maar dan de toeristische attractie/top niet bereikt. Maar daar gaat het natuurlijk allemaal niet om. Want wanneer een relaxte camping met leuke speelmogelijkheden vooral de atractie van de dag is, heb je verder niet zoveel nodig. Nou ja wel een ding: een beetje droog weer. Dus dat bepaalt onze volledige reisplanning. Onze methode bestaat uit het checken van verschillende locaties in een straal van max 2,5 uur rijden. De plek waar droog weer wordt voorspelt wordt gecheckt op toffe campings en wanneer die er blijkt te zijn (wat in Noorwegen tot nu toe steeds het geval is) dan wordt dat de volgende plek. En vandaag bleek het droog te zijn in Lillehammer en voldeed deze plek ook aan de andere criteria, dus daar gingen we heen. Het voordeel wil dat dit ook nog eens de plek was van de Olympische Winterspelen in 1994, dus er zou zowaar ook nog wat zijn om te gaan sightseejen (op z'n Noors geschreven, dat lijkt namelijk op Nederlands/Engels/Duits, maar dan fonetisch uitgeschreven). 

Dus daar gingen we. Het werd een aardig tochtje, want er werd een groot deel aan de weg gewerkt. Voordeel: er was dan wel tijd om onderweg foto's te maken.

 Het landschap krijgt steeds meer bergen met in het dal mooie meren. 

De schaatsbaan van Hamar. 

 Van de chauffeur.

(Vincent ziet er hier net uit als een ploegleider uit de tour de France, toch? Of is dat alleen Iris' associatie...)

Het was dus al wat later in de middag toen we aankwamen bij de camping. Maar dat was de trip waard geweest: Er was namelijk weer een trampoline! En prima plekken, met mooi uitzicht. Het was alleen best druk op de camping en we snapten niet zo goed waarom. Maar dit werd ons snel duidelijk want er waren overal mensen met mountainbikes. Er zou dus wel een wedstrijd zijn ergens in de buurt (hierover later meer, klifhanger...). 

Wij gingen per fiets Lillehammer ontdekken en het Olypisch park uitchecken. Dat was (heel toepasselijk) een pittige sportactiviteit, want alles loopt heel steil in het stadje. Dus het was wandelend klimmen omhoog, dan weer even fietsen en weer wandelen. Het stadje is echt prachtig en Iris is haar droomhuis in allerlei varianten tegengekomen. De volgende foto geeft een aardige impressie:

En uiteindelijk boven aangekomen werden we beloond. We konden het Olympisch park op en keken uit op de skischanshelling:

Het leukste was dat er ook een atletiekbaan was, waar we even op konden rennen. Want zoals elke atleet weet, er is niets fijners dan even op een atletiekbaan lopen. Hier werd ook helder waarom er zoveel mountainbikers bij ons op de camping stonden, want op het terrein van het Olympisch park was een groot mountainbike parcours uitgezet. En Google vertelde ons dat er hier dit weekend 17.000 mountainbikers zouden meedoen aan 's werelds langste mountainbike wedstrijd van 94km. Daarom dus. 

En na een inspannend rondje fietsen nog weer even springen bij de camping. En daarna afsluiten met het beste campingeten dat er is: pannenkoeken!