Dag 16 - 8 september - Het laatste Noorse dagje

We hebben een record gehaald! Voor het eerst sinds de geboorte van Benjamin hebben we tot 10 uur! uitgeslapen. Nee zelfs met een nachtje weg is dit niet gehaald. Dat is nog eens vakantie. We hebben vandaag alle tijd want we gaan vanavond om half 8 met de boot van Oslo naar Frederikshavn in Denemarken en dat is nog maar zo'n 1,5-2 uurtjes rijden. Dus we hebben bedacht om richting drammen te gaan. Daar de stad te verkennen en tegen 4 uur door te rijden naar Oslo.

Het wordt allemaal iets minder bergachtig, maar het blijft wel behoorlijk glooiend en werkelijk geen enkel stukje weg gaat recht.

Zo op vakantie zijn is natuurlijk ontzettend tof, maar het leven thuis gaat gewoon door en dan mis je ook wel eens wat. Zoals babyshowers van Lonneke en op kraamvisite gaan bij Tobias (pasgeboren zoontje van Laurien, red.). En terwijl Vincent de bolide door het Noorse land reed, kon Iris via de app de gebeurtenissen live volgen. En zo kregen we de baby kiekjes en verrassingsstress gewoon toch een beetje mee. Dus dank voor alle updates!

Er werd bij Steef informatie ingewonnen over de highlights van Drammen, die was daar namelijk afgelopen week geweest (toeval!). En die wist in ieder geval een toffe speeltuin. Dat klonk tof dus die zouden we gaan opzoeken. Op het centrale plein van Drammen was het een drukte van jewelste, want er scheen een hardloopwedstrijd te zijn. En waren er net allemaal mensen aan het finishen van de halve marathon (had Iris dat geweten... de waarheid is dat de hardloopschoenen heel trouw zijn meegenomen, maar er nog geen meter hard is gelopen). Voor de rest was het heel rustig in Drammen. Er heerst nog traditionele zondagsrust dus we maakte er een rustige stadswandeling van.

Om af te sluiten met de speeltuin, waar het dan wel weer gezellig druk was en alle families met kleine kinderen verzameld waren. Er waren hier glijbanen in allerlei soorten en maten en Benjamin durfde hier voor het eerst echt zelf naar beneden glijden (onze held!).

En toen was het nog maar 40 minuten naar Oslo. Waar we op de heenweg vanaf Kiel al vroeg op de boot konden, was dat nu niet het geval. We stonden rond 17.15 uur ingecheckt in de rij en konden er pas tegen 19.00 uur op. Achteraf hadden we dus beter nog even een supermarkt kunnen zoeken en ook onze laatste kronen kunnen besteden aan de overheerlijke chocolade die we ontdekt hadden. En nu hadden we dus en nog kronen over, geen chocola en heul lang wachten. 

Op de heenweg was de boottocht zeer voorspoedig voorlopen. We voeren nu ook weer met Stenaline en hadden dus allerlei verwachtingen over de aankomende boottocht (over het inchecken, het diner, etc.). En hoewel het over het algemeen helemaal prima was, was de vertrektijd op deze tocht later en moesten we er eerder af, wat eet/slaap technisch sowieso al iets minder handig was. Maar we hadden ons ook ingesteld op een bepaald buffet, die op de heenreis goed was bevallen en wat ze op deze boot helaas niet hadden. Uiteindelijk vonden we wel een restaurant waar je een makkelijke maaltijd kon bestellen voor een redelijke prijs (het alternatief was een buffet van 40 euro pp, waar ook de kinderen moesten betalen, maar dat leek ons toch een beetje veel van het goede). De keuze was hier minder en voor onze Benjamin helemaal. Maar we hadden op het aanplakmenu ge-google-translate dat de keuze van de zalm inclusief salade en brood was en laat dat bij elkaar nu perfect zijn voor onze Benjamin. Alleen bij het uit serveren was er geen salade en brood bij. Iris vond zichzelf al heel assertief om toch even na te vragen of dit wel klopte bij de dame achter de counter. Waarbij ze het antwoord kreeg dat ze van de kok hadden gehoord dat ze het vandaag maar beter zonder salade en brood konden doen. Totaal verrast door dit antwoord (zagen de huidige passagiers er dusdanig gezond uit dat ze geen salade nodig hadden of was het brood beschimmeld dat het beter niet gegeven kon worden...), lukte het toch om wat brood mee te krijgen 'for the son' en zag dit er verder prima uit, dus daar leek het niet aan te liggen. Wat bedusd kwam ze terug bij tafel met het hele verhaal. En Nederlander Vincent liet het er niet bij zitten, we hadden er immers voor betaald. En ging ook naar de mevrouw achter de counter, kreeg hier hetzelfde verhaal, maar kreeg toen wel een schaaltje tomaten, paprika en 3 rauwe champignonplakjes mee 'for the son'. We zagen dat ze kort hierna het regeltje inclusief brood en salade op het menu hadden weggeplakt. Waarschijnlijk om te voorkomen dat er nog meer van die Nederlanders verhaal kwamen halen...

De keuken was dan wel weer wat minder zuinig met de saus, daar hadden ook 5 mensen van kunnen eten. Wij zouden  zeggen: volgende keer iets minder saus, iets meer salade. Dat lijkt ons dan weer beter kokkie. Verder was het een prima maaltje! 

En dit was na afloop van het eten, er was dus bij start was er NOG MEER saus. 

En na dit hele avontuur snel even douchen en naar bed. Benjamin werd weer helemaal ingebouwd in dekens, zodat hij niet uit bed zou kunnen vallen (met succes). En lag binnen no time te slapen. Wat er verder nog te melden is: Ondanks de goede initiatieven van een nieuwe carcasonne competitie levert deze nog weinig nieuws op. En daar wil Iris het voor nu bij laten. :)

Boot by night.