Dag 13 - 5 september - De eerste echte wandeling

Het was een natte bedoening geweest in de nacht en ook bij het ontwaken was het niet veel beter. We worden ook steeds een beetje later wakker. We liggen zo ingewikkeld en opgekruld in onze slaapzak, dat we er blijkbaar niet meer uit willen.

We waren op een luxe camping en deze was zelfs zo luxe dat ze een turbo vaatwasser hadden. Daar hadden we gisteravond al gebruik van gemaakt, maar ook voor de ochtendvaat konden we daar mooi nog even van profiteren. Meestal hebben we daar in onze inpakmodus niet zo'n zin in, zeker niet als je dan nog een keer extra door de regen moet (de ellende is wel dat de avondafwas dan nog minder leuk is... lang leve de vaatwasser thuis :)). Maar dit was het wel waard. Dus we gingen echt opgeruimd op stap.

Iris deed ook weer even een stukje achter het stuur. Het is nou niet dat Iris dit het meest leuke vindt dat er is, maar ze vindt het goed om dit af en toe te doen. Dit heeft iets te maken met zelfstandig willen kunnen zijn en vinden dat je bepaalde dingen ook moet kunnen (dat schijnt ergens in de genen te zitten, dus daar doe je niets aan). Kortom, Iris rijdt af en toe ook een stukkie en dan blijkt dat nog best geinig. Maar op sommige plekken vindt Iris dat ook best een beetje spannend, zeker wanneer er geen afgebakende wegdelen zijn en er links van je hoge rotsen zijn en rechts iets wat naast de weg best een eindje naar beneden loopt. Als je dan maar gewoon recht vooruit kan en toch blijkt dat die auto's gewoon langs je kunnen passeren, dan gaat het prima. Totdat er zo'n grote vrachtwagen je tegemoet komt op een stukje weg waar je dan net niet lekker met z'n tweeen langs elkaar kunt. Dit betekende in de achteruit. En niet een klein stukje, maar wel een meter of 100, totdat de weg breder werd. En dan proberen om de rust te bewaren. Vincent schoot naar achteren om via de raampjes daar mee te coachen. En zo reed Iris hortend en stotend naar achteren. En lukte het om de auto aan de kant te zetten en de vrachtauto, met daarachter nog een hele stoet andere wachtende auto's langs te laten. Pfiew. Met klotsende oksels en verhoogde hartslag zat Iris even bij te komen. Niet dat achteruit rijden in principe zo moeilijk is, maar op zo'n weggetje langs de fjorden is dat dan ineens even anders en is gewoon recht naar achteren sturen ineens een beetje lastig (lees Iris gaat onder druk lekker slingerend achteruit rijden). Maar gelukkig was er geen enkele rotswand geraakt en was het goed gegaan. We konden weer vooruit.

Na dit hele avontuur was het goed om even een kopje koffie te drinken en het plaatje Otta van iets dichterbij te bekijken. Dus stapten we uit de camper op zoek naar een  tentje om wat te drinken. Daar bleken er niet heel veel van te zijn en degene die er was, was lekker krap. Maar het voldeed aan de behoefte: ze hadden er koffie en muffins. Hoeveel meer heb je nodig?

Het was verder vandaag niet een hele lange reisdag en tegen half 1 kwamen we op de caming aan. Aangezien we nu in het naseizoen zijn komen we veel onbemande campings tegen. Dan kun je gewoon een plekje zoeken en meestal ergens rond een uur of 8 in de avond even registreren en betalen. Hier was het ook zo. Aangezien het flink geregend had was het zoeken naar een niet al te drassig plekje. En toen we arriveerden kwam zelfs de zon er af en toe even doorpiepen. Benjamin zag vooral dat er een speeltuin was met steentjes, waar hij met zijn nieuwe graafmachine zou kunnen spelen en had verder nergens meer oog voor. Dus dachten we een mini picnic te doen in de speeltuin, zodat Benjamin en even kon steentjes scheppen en er een broodje genuttigd kon worden. De picnic begon stralend, maar al snel kwamen er toch ook druppels naar beneden, dus werd het een picnic onder de paraplu. Benjamin heeft wel ontdekt dat regen zorgt voor mooie plassen, waar je dan weer in kunt springen met je laarzen. Dus zo hebben we ook meteen een buitenactiviteit te pakken.

Deze graven lagen naast de camping en waren in de jaren 50 ontdekt. Het bleek een oude viking begraafplaats die zo'n 700 jaar dienst had gedaan. 

Na het slaapje was het zo ongeveer droog. En begonnen we aan onze eerste echte wandeling van de vakantie. We hebben tot nu toe vooral gefietst en de keren dat we een stukje gingen wandelen bleef het bij een weg op en neer, bij gebrek aan beter begaanbare wandelpaden. Het voelde dus nog niet echt alsof er gewandeld was, terwijl er wel behoefte was aan een rondje om. Maar nu hadden we een klein wandelrondje weten te vinden, die mooi langs het water liep en naar het leek ook goed bewandelbaar was met wandelwagen. Daar gingen we! Benjamin vond het maar een slecht idee, want de speeltuin was echt veel leuker (dit vond Pino ook zei hij, gelukkig had hij niet nog meer knuffels bij zich die zijn voorkeur konden ondersteunen). Dus bleef de stemming bij 2 tegen 2 en wonnen Vincent en Iris met hun vetorecht (aangezien zij nu eenmaal de wandelwagen bestuurden en dus bepaalden welke kant het op ging). Het was inderdaad een mooi rondje. Er viel hier en daar een drup, maar daarna kwam er ook weer zon, dus dat viel niet tegen. Zo tegen tien over half 6 checkten we even tot hoe laat de plaatselijke Coop open was en dat was maar tot 6 uur. En we waren er nog 1,4km vanaf... Hier hadden we niet helemaal op gerekend, aangezien de supermarkten hier vaak tot een uur of 10-11 uur 's avonds zelfs open zijn. Maar niet in dit dorp. Dus daar rende Vincent vooruit, om toch nog avondeten te kunnen halen voor de avond, terwijl Benjamin en Iris rustig het rondje afmaakten en net voor 6 uur langs de Coop kwamen waar Vincent bij de kassa stond. Dus met enige onderbrekingen, en intensief interval in het midden voor Vincent, hadden wij onze eerste wandeltocht gemaakt.

 Zo vader, zo zoon, steentje werpen tijdens de wandeling. 

Zie je in de verte Vincent rennen?

En het was mooi dat Vincent de winkel voor sluitingstijd gered had, want zo stond er een mooi maaltje op het menu:

Na de afwas - in het semi donker - de afwasplek was namelijk buiten onder een afdak en het licht was stuk, werd er nog weer een ronde Carcasonne gespeeld. Met de 2-0 achterstand loopt de spanning op en wordt er steeds fanatieker gespeeld. Maar op een of andere wijze wist Vincent binnen no time een enorme voorsprong te behalen en deze kon Iris niet meer inhalen. De stand loopt zo steeds verder op naar 3-0. Het is de vraag of dit deze vakantie nog goed gemaakt kan worden...
Boekenstand staat op dit moment gelijk (Vincent 1 - Het Rosieproject, Iris 1 - Het puttertje), waarbij Iris wel lichtelijk de voorsprong heeft aangezien haar boek ongeveer 2x zo dik was. Iris heeft hoop dat ze deze league wel met winst kan afsluiten.